สถิติ“ครั้งแรก” ของเด็กแต่ละประเทศ และของเยาวชนไทย

“ผาณิตผิชิดมด ฤจะอดบ่อาจจะมี
แม่เหล็กฤเหล็กดี อยยั่วก็พัวก็พัน”
(อิลราชคำฉันท์)

เรื่องเพศสัมพันธ์ในวัยรุ่นดูจะเป็นปัญหาใหญ่ที่เหล่าผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองเป็นห่วงเป็นใยเดือดร้อน ดังจะเห็นได้ว่าทุกปี ในช่วงวันวาเลนไทน์และลอยกระทง ต้องมีการรณรงค์ห้ามปรามการมีเพศสัมพันธ์ในวัยรุ่น และส่งเสริมให้รักนวลสงวนตัวอยู่เสมอ

แต่สถานการณ์ด้านเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นไทยเป็นอย่างไรเมื่อเทียบกับนานาประเทศนั้น บริษัทดูเร็กซ์ ผู้ผลิตถุงยางอนามัยรายใหญ่ ได้สำรวจอายุเฉลี่ยครั้งแรกที่มีเพศสัมพันธ์จากทั่วโลกในรายงาน Global sex survey ปี 2548 (2005) [1] ได้ผลดังนี้

อินเดีย	19.8 ปี
อินโดนีเซีย	19.6 ปี
จีน	18.3 ปี
ไทย	18 ปี
แอฟริกาใต้	17.5 ปี
ฝรั่งเศส	17.2 ปี
ญี่ปุ่น	17.2 ปี
สหรัฐอเมริกา	16.9 ปี
สหราชอาณาจักร	16.6 ปี
เยอรมนี	15.9 ปี

อย่างไรก็ตาม หากเราใช้ข้อมูล 4 ปีให้หลังจากสำนักอนามัยเจริญพันธ์ กระทรวงสาธารณสุข ในปีพ.ศ. 2552 (2009) [2] จะพบว่าอายุเฉลี่ยการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกของวัยรุ่นไทยจากการสำรวจพบอยู่ในช่วงอายุ 15-16 ปี ซึ่งเป็นอายุที่ยังไม่สามารถแต่งงานได้ตามกฎหมาย เว้นเสียจะมีคำสั่งศาลอนุญาตให้สมรส

โดยสถานที่ที่วัยรุ่นไทยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกนั้น สำนักระบาดวิทยา กรมควบคุมโรค สำรวจพบว่า [3] ในปี พ.ศ. 2553(2010) ในเด็กนักเรียนชั้น ม.2 , ม.5 และ ปวช.ปี 2 ซึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วเป็นกลุ่มตัวอย่าง มีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกที่บ้านตัวเองหรือบ้านเพื่อนมากที่สุด ไปมีเพศสัมพันธ์ในห้องเช่าชั่วคราว โรงแรม หรือหอพักเป็นส่วนน้อย โดยกลุ่มนักเรียนสายอาชีพเป็นกลุ่มที่เคยมีเพศสัมพันธ์แล้วมากกว่ากลุ่มนักเรียนสายสามัญที่อายุเท่ากัน คือ ชาย 46.6% และหญิง 41.0% ของนักเรียนปวช. ปี 2 เคยมีเพศสัมพันธ์ เมื่อเทียบกับ ชาย 25.9% หญิง 15.5% ของนักเรียนชั้น ม.5

เห็นได้ว่า มาตรการตรวจตราโรงแรมห้องพักห้องเช่า หรือกระทั่งการประกาศเคอร์ฟิวเยาวชนในวันวาเลนไทน์นั้น อาจไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ตรงจุดสักเท่าไหร่ หรือบางทีเรื่องนี้อาจไม่ใช่ปัญหาเสียเลยก็เป็นได้ เพราะถึงที่สุดแล้วเพศสัมพันธ์คือสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์ทุกผู้ทุกตัวคน ไม่ว่าจะเป็นวันแห่งความรักหรือวันไหนๆก็ตาม

“ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์
ไม่ติดขัดห้ามปรามตามวิสัย
ถึงมนุษย์ครุฑาสุราลัย
สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน”
(พระอภัยมณี)